But well, being a single ito lang yung mga madalas ko maencounter sa daan (haha sa daan talaga). but maybe na-encounter niyo din. but i hope makatulong (Shift to:Doctor Love) hehe:D
"PRESS SURE" my colleagues and my cousins parang sobrang big deal sa kanila na wala akong boyfriend. kaya pag magkakasama kami nagiging center of joke na din, tapos kapag may nakakasama na ibang guy whether he is single or in a relationship biglang i-introduced sa akin. as in automatic na (as if long time searching talaga ko) i get annoyed sometimes. tapos may magsasabi pa ng "Eeehhhh" (pang asar na kunwari kinikilig) or sometimes pag may malalaman sila na crush ko, as in gagawa sila ng way para makilala ko agad,(actually minsan masaya ko kasi napaka supportive nila dun hehe) and even my mom na kapag may ikukuwento ako about guy iniisip niya agad magkakaboyfriend na ako. tapos pag wala siya naririnig sa akin about boys or ligawan. out of nowhere bigla niya nalang sasabihin "Anak sana hindi ka naman tumanda ng dalaga". hehe samantalang nung high school ako sensitive yun kapag may kasama akong guy kahit classmate ko lang hehe pero dont worry, di naman ako nape-peer pressure. kahit anong sabihin nila, di nagma-matter sa akin na I SHOULD HAVE ONE!! masaya ako dahil excited and very supportive sila sa lovelife ko. pero mas excited ako sa taong ibibigay ni God. mas excited ako kung paano magwork si God sa buhay ko. gusto kong tandaan every details kung paano ko siya makikilala na maging living testimony sa greatness ni God sa buhay ko. iba talaga yung feeling na may assurance ka kay God, that you know His promise. kaya instead na mapressure ako everything turns into excitement.
"NO ID! NO ENTRY" i also have some friends who are into a relationship na ina-advised ako not to enter muna in a serious relationship. they told me na it's better to be Single than having a relationship. as in ineemote talaga nila yung stress na nakukuha nila having a relationship. kesyo pag may boyfriend daw madaming bawal, dagdag stress, di makalabas with friends, lahat kaylangan ipaalam. etc. but I dont know why pero kahit anong sabihin nila hindi nila ako nape-persuade na magpaka single nalang forever. ganun naman kasi eh, pag single ka gusto mo pumasok sa relationship pero pag nsa relationship ka na, mas gusto mo naman maging single. and blessed lang talaga na never ko namang na-feel na single ako! God is good! He filled all the empty spaces in me. especially yung mga times na parang you need someone to lean on, or sometimes na gusto mo ng may kausap that you cant tell to your friends or even family. yung tipong kaylangan mo ng partner. but well, Thank God! kasi andiyan siya and ready to listen and to comfort you, yung mga bagay na siya yung nag full-filled. Mas nagiging thankful tuloy ako na single ako! not because hindi ko naeexperience yung stress nila sa boyfriend nila but i am more thankful kasi si God yung meron ako. kasi if ever na may boyfriend ako at early age na wala pa ako relationship kay God, im sure yung bf ko ang tatakbuhan ko in times of need! na dapat si God. kasi siya lang yung kayang magprovide nun. sobrang love lang ako ni God na bnuild niya muna ko ng relationship w/ Him. na siya yung maging foundation ko, na masanay ako na siya ang tinatakbuhan ko para kahit dumating na yung guy na nilaan niya for me. eh si God pa din yung magiging center nung relationship. kasi He first loved me.
"NO U TURN" i also know some people who are into relationship but super gulo lang nila, nagkakasakitan, naglolokohan, hiwalayan tapos magbabalikan, as in they do unhealthy things for what they so called "Love". but Thank God never din naman ako na-destruct sa ganong klaseng relationship instead mas naawa pa nga ako sa kanila. kasi they are trying to look God's love (perfect love) sa mga taong yun. at yun yung malungkot dun. we always look the perfect love sa mga akala nating tamang tao na, tapos pag nag fail at pag di nasatisfy or nameet yung standard ng love na gusto mo hinahanap sa iba, puro trial and error tuloy. nauuwi tuloy sa panloloko, tapos dahil naloko na gantihan na. wala ng tiwala, nagkakasakitan na (physically, verbally, emotionally)! may iba din na sinasabi nila "Mali na kasi yang pagmamahal mo!" :) ilang beses ko na yata narinig sa mga tao to! kesyo may mga nakakasakal na pagmamahal, tapos may mag aadvise na "kung mahal mo talaga siya dapat pakawalan mo siya blah blah..." diba ang lungkot? minsan yung akala natin tama, mali pala! lalo na minsan pag nag aadvise din tayo ng medyo pang makamundo. hindi naman ganun yung love eh! KUNG MAHAL MO PAPAKAWALAN MO?! eh tayo, mahal tayo ni God, pero di niya tayo pinakawalan! nag offer pa nga siya ng life para mas mapalapit sa kanya. at hindi natin gugustuhin na pakawalan niya tayo. so ibig sabihin pag nakakasakit ka na hindi na PAGMAMAHAL yun. (1 Corinthians 13:4-8)
minsan pag naeencounter ko yung mga ganitong tao, super di ko alam kung paano ko sila iccomfort. hindi dahil sa wala akong experience dun pero di ko alam kung papaano ko sasabihin sa kanila na "Dapat kasi put God first! kung alam mo yung love ni God at kung siya yung nilagay mo sa center ng life at relationship niyo di naman mangyayari yan" pero paano mo sasabihin yan sa tao na umiiyak tapos ang hinahanap eh piece of advise na mapapalubag ang loob nila. pag nakaka encounter ako ng ganito, mas lalo ko gusto mainlove. mas naeexcite ako na makilala yung tao na binigay ni God.
"Love is patient, love is kind. It does not envy, it does not boast, it is not proud. 5 It does not dishonor others, it is not self-seeking, it is not easily angered, it keeps no record of wrongs. 6 Love does not delight in evil but rejoices with the truth. 7 It always protects, always trusts, always hopes, always perseveres.
Love never fails. But where there are prophecies, they will cease; where there are tongues, they will be stilled; where there is knowledge, it will pass away".
(1corinthians 13: 4-8)
honestly speaking, nasa prayer request ko yung lovelife ko. as in big deal siya sa akin na kaylangan ko siya isama sa prayers ko. feeling ko kasi super important kung sino yung taong makakasama ko for the rest of my life. i pray to God na makilala ko na yung taong magiging leader ko sa spiritual growth ko kay God. and yung taong makaka appreciate sa akin even small things, yung magmamahal and mag guguide sa akin. yung ako yung magiging proverbs 31 niya :D (kilig*.*) syempre same thing. even if i dont know him yet, gusto ko na siyang mahalin, gustong gusto ko siyang alagaan, gusto ko siyang suportahan, gusto ko siya mapasaya, gusto ko siya intindihin, gusto ko maging bestfriend niya, gusto ko maging kabuddy- buddy niya kay God. hehe :) yung kahit na may pagtatalunan kaming bagay alam niya kung paano mag concede. :D tapos kahit anong misunderstanding ile-lead niya to pray to God. yung si God yung center ng relationship namin. kaya ngayon pa lang gusto ko ng i-submit kay God lahat :)
gusto ko maging inspiration yung relationship namin sa ibang tao, para malaman nila na kaya ganun ka strong and ka healthy yung relationship is because of God. yung maging blessing yung relationship namin sa ibang tao. :) (parang yung dgroup leader ko si ate tina and kuya eric sobrang nkka blessed yung relationship nila) :D
"Though I speak with the tongues of men and of angels, but have not love, I have become sounding brass or a clanging cymbal. 2 And though I have the gift of prophecy, and understand all mysteries and all knowledge, and though I have all faith, so that I could remove mountains, but have not love, I am nothing. 3 And though I bestow all my goods to feed the poor, and though I give my body to be burned,[a] but have not love, it profits me nothing".
(1corinthians 13:1-3)
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento