well, actually ang point ng blog ko na to is to share my past and experience talaga haha naalala ko last time Me and my mom watched MMK then pag commercial lilipat namin sa Magpakailanman. why? kasi sobra lang ako nakarelate sa story nung sa Magpakailanman. Story of a high school girl who was being bullied that nag end up sa suicide. habang pinapanood ko siya biglang bumalik lahat ng memories ko nung highschool, as in literal nag flashback, then maya-maya bumigat na yung pakiramdam ko. my mom doesn't know anything, tinago ko lahat when i was a teenager, and hindi ko matandaan bakit ko tinago sa kanila yun, maybe bata pa kasi ako, and hindi ko alam how to respond sa situation. or natakot lang talaga ko dahil ayokong umiyak?
At dahil habang pinapanood ko naiiyak na ko, napatingin sa akin si mama, sabi niya "bakit ka umiiyak? (habang tumatawa) para yan lang naiiyak ka na". then bigla ko na nasabi, " Mama, lahat yan naexperience ko na" then i saw yung shifting on her reaction. habang nakangiti at nangingiyak kinuwento ko sa kanya lahat LAHAT.
nung high school, habang break at nasa classroom ako may grupo ng girls who were looking for me sino daw si cristine calawod, nagulat ako then tinawag ako ng isang classmate ko na lalaki "hoy cristine hinahanap ka". nilabas ko sila then sinimulan na niya ko tignan mula ulo hanggang paa, then like a gangster na napapanood niyo sa movie, may leader na nagsalita "ikaw yun? hindi ka naman pala maganda" habang nagtatawanan sila, at meron pa nagsabing "ano banatan na natin" at mga kung ano ano pa. walang kahit na sino umawat nun, at natatakot na ko sa pwedeng gawin nila bilang ang dami nil, but i need to look for a way na maka escape ako sa kanila kaya bigla ko sila tinarayan at bumalik sa seat ko. nanlalamig ako, my classmates were asking ''bakit daw" kinuwento ko pero hindi ako nakahanap ng kakampi, i feel that they really dont care they were just interested kasi gusto ng tsismis. akala ko tapos na dun, pero after ko sila tarayan, nung uwian na nakita ko sila nag aabang sa gate then lalapitan na nila ako tapos para akong tanga na tumakbo ng mabilis, nakita ko nalang sarili ko na hinahabol na nila, tapos araw-araw na yun lagi silang nasa tapat ng gate nakaabang tapos ako sasabay sa labasan ng madaming tao para di nila makita. lagi akong nagtatago. naexperience ko din na makatanggap ng mga threats sa text. tapos habang nagtuturo yung teacher ko ineexcuse ako ng hindi student from our school, gusto ko sabihin sa teacher ko na wag siya pumayag, pero natatakot ako mapahiya sa buong klase. buti nalang naramdaman ng teacher ko yung takot ko, nung malapit na ako sa door, pina-stop ako ng teacher ko tinatanong niya kung kakilala ko daw ba, biglang sumagot yung girl na "oo bestfriend ko siya". hindi naniwala yung teacher ko, pinagalitan yung babae tapos dinala namin sa barangay. tapos akala ko dun na matatapos yun. but No! pagdating ng 3rdyear HS ko naman meron group ng mga bakla at babae lumapit sa akin sa labas ng school. then again naghahanap na naman ng away. grabe kung ngayon na matanda na ko tapos nakikita ko yung situation na yun siguro pinag babatukan ko na lahat sila tapos pagsasabihan ko sila na Bakit niyo ginagawa yung mga bagay na yan. bakit?? pero hindi yun ang ginawa ko nung time na yun. dahil sa takot ko at feeling ko ang duwag duwag ko. sumali ako sa fraternity. yes!! sumali ako ng fraternity kasi naisip ko kaylangan ko ng magpprotect sa akin. kaylangan ko ng group o mga kaibigan na handa makipag labanan para sa akin. at dahil hindi siya ordinary fraternity at para makasali ako kaylangan ko daanan ang process. nakatikim ako ngtinatawag na initiation na paddle hazing, 56 ang unang palo sa akin tandang tanda ko yun gabi, around 8pm gusto ko na mahimatay sa sakit na habang naka blindfold ako at naka school uniform na all white sa madilim na overpass malapit sa bahay namin, at naririnig ang mga sasakyan, pina-paddle ako sa hita ng 2 lalaki. bawat palo tinatanong ako, at kahit ang sakit sakit, kaylangan sumagot ako ng may "Master". "Kaya pa Master", YES MASTER!!. 56 ang unang palo sa akin, half lang yun. may ibang araw daw ng session para sa susunod na hazing kasi 100 plus para maging ganap na miyembro. umuwi ako na masakit ang hita, hindi ako pwedeng humiga sa kama paguwi, kaylangan nakadapa kasi masakit pag tinamaan. hindi ako pwedeng nakashorts kasi makikita nila sa bahay na VIOLET ang kulay ng hita ko. sabi nga ng iba UBE. hindi ako pwedeng magpakita na hirap maglakad o umupo. ilang araw din yun, pero ayun walang kaya itago sa darkness kaya may isang sabado, walang pasok, ginigising ako ng kuya ko, sa likot ko matulog nakaangat na pala ang mahabang jersey shorts ko nakita niya yung malaking pasa sa hita ko, alam nila kung ano yun! di ko sila pwedeng maloko, galit na galit silang lahat. combo silang lahat ng sermon at tanong. pero wala akong sinagot, inamin ko lang ko lang kung ano yung frat na sinalihan ko. ilang palo daw natanggap ko.. kung gusto ko daw ng palo pwede naman nila ko paluin.. nung nalaman ng kuya ko na lalaki ang pumalo sa akin, mas lalo siya nagalit. (later ko na nalaman dapat pala pag babae, babae din ang papalo!) tapos that day hinanap ng kuya ko yung leader ng chapter na yun, naging kakilala niya pala dati. inaway niya, na wag na wag daw ako isasama o isasali sa kahit na ano ng frat na yun. ang ending nadisappoint ko silang lahat. kami ng mga pinsan ko ginagawa nalang namin joke ngayon, pero yung kuya ko until now naaasar siya sa pagsali ko. akala nila dahil bata ako nageexplore lang ako and out of curiosity lang kaya ko sumali. hindi ko kasi masabi na gusto ko ng kakampi.
pagdating ng 4th year, Praise God nilipat na ko ng school last year of my high school. dun na ko napunta sa VCMC. isang christian school, may kaunting mga kaklase, matitino, so nung dumating ako parang ako pa tuloy ang kakaiba (black eyeliner at naka blush-on) :)
pagdating ng 4th year, Praise God nilipat na ko ng school last year of my high school. dun na ko napunta sa VCMC. isang christian school, may kaunting mga kaklase, matitino, so nung dumating ako parang ako pa tuloy ang kakaiba (black eyeliner at naka blush-on) :)
hindi madaling ishare pero i think naka ipon na ko ng courage for this. so ayun, ngayon alam na ni mama kung bakit ako sumali din ng fraternity dati. ang hirap talaga pag sa tao ka nag rely, pag sa tao ka kumukuha ng confidant, ng kakampi, ng understanding, ng identity mo. hindi mo nakikita unti unti ka pala sinisira hanggang sa nakalubog ka na. yun yung kaibahan ni God! pag sa kanya mo nakita identity and position mo everything is perfect. alam mong hindi dahil sa sarili mong gawa but because of what Christ has done for you. nagttremble yung enemy sa harap mo, kahit na ano sabihin ng iba hindi ka nasasaktan. may assurance ka ng life. ayy grabee!! sweet victory!!
